Niektóre teksty naprawdę nie są wcale takie złe, ale mamy w tym przypadku inny problem. Sukces amerykańskiego The Office wziął się stąd, że były tam postacie napisane w sposób karykaturalny, odegrane autentycznie. Dwight, Michael, Angela nawet Kevin, były osobami które mówiły i robiły rzeczy dziwne i niepoprawne, jednak aktorzy portretowali te postacie w sposób tak wiarygodny, że można było uwierzyć, iż ten ktoś naprawdę by się tak zachował. W polskim The Office jest dokładnie odwrotnie: mamy postacie napisane w sposób realny, odegrane karykaturalnie. Darek (polski Dwight) niczym nie wyróżnia się na tle zwykłych, tych trochę bardziej konserwatywnych Polaków. Osobiście znam bardziej zwariowanych realnie istniejących ludzi w jego wieku, a jednak wszyscy w polskim biurze utrzymują, jaki to on nie jest dziwny... Podobnie sprawa z Michałem i resztą. To wygląda jak zwyczajne, niczym nie wyróżniające się biuro, w którym ktoś nagle nakazał pracownikom przebrać się i odkrywać przekoloryzowane wersję ich samym, dlatego choć są to szare i nudne twory, usiłuje nam się wmówić, że to zwariowane jednostki dorównujące wersji amerykańskiej. Ale i tak najbardziej boli Asia, bo Pam nie była cicha i wycofana ani nie miała jednej emocji na twarzy. To ona dbała o pozytywną atmosferę w biurze, więc tę postać w polskiej wersji kompletnie zniszczono.